Mental Fitness voor bezielde ondernemers 

Op je tanden bijten en doorgaan; is er ook een andere weg?

Doorbijten. Doorgaan. Doorzetten.
Het is zo de weg die ik niet meer op wil.

Eenvoud. Ontspanning. Flow.
Is het te soft? Niet realistisch?

Wij lijken er collectief voor te hebben gekozen dat dingen pas goed zijn als ze moeite kosten.
Als we onszelf uitputten. 
Als we sterk zijn. Of beter: ‘sterk doen’.
Als we niet onze kwetsbaarheid tonen, maar doen alsof het allemaal goed gaat. 

Gewoon nog een tandje harder lopen. 
Dan hebben we het met onze noeste arbeid voor elkaar gebokst.

Pas dan is het goed.

Niets is ooit voor niets

Dat geloof ik oprecht.

Vorige week lag ik op de bank bij de osteopaat. Niet omdat ik bewust had bedacht dat ik het nodig had. Helemaal niet. Ik deed het ‘voor iemand anders’, zodat zij voor haar opleiding op mij kon oefenen.
Ah ja. Grappig.

Niets is ooit voor niets.

Ja, oké, ik had wel eens wat spanning in mijn nek. Maar verder niets. Nooit. Geen pijntje. Geen kuchje.

Toch lag ik daar.

En ineens werd ik me zo bewust van de wonder van ons lichaam.
Van de wijsheid en de liefde van mijn lichaam voor mij.

Ik had geen idee dat er zoveel vastzat

Ze is bezig met mijn onderbuik en ik voel plots een golf van verdriet door mij heen gaan.
Door mijn hartstreek en longen. Zo naar mijn keel.

Mijn ogen prikken en ik kan – en wil – het niet meer tegenhouden.

Geen idee wat de oorzaak was, maar oh, wat zat er een knoop van verdriet vast.
Ik liet het komen, want ik weet: alles wil alleen maar gezien worden en het mag stromen.

Laat maar los, Eef. Laat maar los.

Ik realiseerde me toen pas hoeveel kramp er in mijn hele lijf zat. Of dat ik het voor het eerst kon voelen. Kon toelaten.
Oe. Ik had geen idee dat het zó vast zat.

Tanden op elkaar en doorgaan

En toen ineens. Als donderslag bij heldere hemel: een pijn in mijn kaken.

En ik wist direct wat de boodschap was: Ja, hoor. Kaken op elkaar. Doorbijten. Doorgaan.
Tegen de stroom in? Maakt niet uit.
Gaat het niet vanzelf? Dan zorg ik ervoor dat het werkt.
Gaat het niet linksom? Dan rechtsom. Of er dwars doorheen.
Door. Door. Door. Gaan. Gaan. Gaan.

En het werkt niet meer.
Ik mag een andere weg gaan.
Ik mag de uitnodiging aannemen tot een andere manier van leven.

Write your awesome label here.

En er is een andere manier

Flow op alle Fronten: het is een thema dat zo speelt in mijn leven op dit moment.

Mijn lichaam liet het me volkomen onverwacht zien, én voelen, dat er naast dat vasthouden en kaken op elkaar houden ook die andere weg is.

Ik voelde dat ik mag los-laten.
Ik voelde de ont-spanning.
Ik voelde weer ruimte komen.

Lucht.
Op-lucht-ing.

Als ik het los laat, kan het stromen.
Stroomt het vanzelf.

Het vraagt training. Natuurlijk.
Het vraagt bewust zijn en blijven.

Maar oh, wat ben ik dankbaar dat ik het mocht voelen in mijn lijf.

Dat ik het in mijn kern voelde: die andere manier is er ook en ik mag er voor kiezen.
Ik mág kiezen voor flow.
Ik mag ervoor kiezen om me te laten dragen.

Gemaakt met