Mag het iets minder zijn? Juist nu?
Voel je ook dat we iets te doen hebben? Juist nu?
Ik voel in al mijn vezels dat we onze ziel juist nu volop het woord mogen geven. Op alle plekken waar we zijn.
In stilte bij onszelf en in alle contacten met anderen om ons heen. In onze familie. In ons werk. Want onze ziel heeft het antwoord.
Juist nu in deze o zo verwarrende tijd.
In stilte bij onszelf en in alle contacten met anderen om ons heen. In onze familie. In ons werk. Want onze ziel heeft het antwoord.
Juist nu in deze o zo verwarrende tijd.
Het grijpt me best wel eens naar de keel.
Als ik om me heen kijk zie ik zoveel verwarring, zoveel onmacht, zoveel angst.
Als ik om me heen kijk zie ik zoveel verwarring, zoveel onmacht, zoveel angst.
Ik weet diep van binnen dat we allemaal hetzelfde willen, maar aan de buitenkant ziet het er zo verdeeld uit. De één vindt dit. De ander zegt dat. Wat is dan de waarheid? Krampachtig zoeken we naar de juiste informatie en naar ons gelijk om daarmee een ander te willen overtuigen, maar hebben we niet allemaal onze eigen waarheid?
Even uitzoomen
Ik probeer dan uit te zoomen. Ik weet inmiddels door veel te oefenen met systemisch kijken dat dingen in het klein afspiegelingen zijn van iets groters.
Zo boven, zo beneden.
Zo binnen, zo buiten.
Zo boven, zo beneden.
Zo binnen, zo buiten.
Hierdoor is alles wat zich in de buitenwereld laat zien, een resultaat van hoe we in de binnenwereld denken.
We zitten al zoveel jaren in een werkelijkheid gevangen die voortdurend gaat over meer. Over beter. Over sneller. Over voortdurend zoeken naar instant vervulling en bevrediging. Over vastklampen aan een gevoel van veiligheid die de buitenwereld ons moet geven. Als we de zekerheid maar hebben en als we al onze zaakjes maar op orde hebben.
Mijn pensioen goed geregeld. Ik heb alle schaapjes op het droge. Mij kan niets gebeuren.
Mijn pensioen goed geregeld. Ik heb alle schaapjes op het droge. Mij kan niets gebeuren.
Is die veiligheid en zekerheid geen illusie?
Wat jagen we nu allemaal na met elkaar?
Wat jagen we nu allemaal na met elkaar?
En als dan dingen even anders lopen dan we hebben bedacht, dan willen we het fixen, oplossen, heel snel in orde maken.
We schieten direct in de hoe-vraag: ‘hoe los ik dit op?’. We slaan het ‘wat’ helemaal over. We vergeten uit te zoomen en schieten juist in de vernauwing. Logisch, want zo werkt ons brein.
We gaan onszelf overschreeuwen en we overschatten onszelf ook. Wij kunnen dit wel even oplossen. Dan zijn we het ongemakkelijke gevoel die de onzekerheid ons geeft in ieder geval weer kwijt.
Lego-onderzoek: minder i.p.v. meer
Er is een prachtig onderzoek gedaan. Ik hoorde het verhaal gisteren.
Een onderzoeker was – geheel privé – een bouwwerk van Lego aan het maken met zijn dochtertje. Lekker bezig samen en voilà: een prachtig bouwsel ontstaat. Maar ach, wat bleek?
Het staat scheef. Oeps.
Ok, even oplossen dit probleem. Terwijl papa naar boven loopt om meer legosteentjes te halen en daarmee het probleem op te lossen, heeft dochterlief een ander plan.
Wanneer papa terugkomt, staat het bouwwerk recht. Probleem opgelost.
Niet door er steentjes bij te klikken, maar om steentje weg te halen. Dochter heeft gewoon wat steentjes weggehaald en daarmee was het evenwicht hersteld.
Dat gaf inzicht. Dan ben je niet voor niets onderzoeker, dus in een geheel wetenschappelijk verantwoorde setting is het een volwaardig experiment geworden. En wat bleek? Maar liefst 99% van de mensen die mee deed, ging dingen toevoegen om iets op te lossen in plaats van dingen loslaten.
En ja, zo is het dus met ons ook. Bijvoorbeeld in ons werk.
We ervaren gedoe. Ruis. Het stroomt niet. Het loopt niet. En we gaan met hetzelfde level van denken als waar we de ruis mee veroorzaakt hebben iets oplossen wat alleen maar voor meer ruis zorgt.
Waarom zoomen we dan niet even uit?
Mijn idee? Als we dat doen, ontstaat er ruimte. In die ruimte kunnen er prachtige nieuwe dingen ontstaan en kunnen we de werkelijke essentie weer vinden.
Maar die ruimte is ook echt ruimte. Dat kan opluchting geven die ruimte, maar die ruimte kan ook als leegte aanvoelen. En dat is zo spannend. Als dat leegte is, waarmee moeten we dat dan weer vullen?
Wanneer we weer verbinden met onze ziel, onze werkelijke kern, wie we werkelijk zijn, dan ontstaat de vervulling. Dan zijn we weer in contact met wat we hier komen doen op deze aarde. Juist in deze tijd.
Wat jij doet in het klein, doe je voor het grotere geheel
Want wat we in het klein zelf doen, doen we in het groot ook. We zien het terug in de samenleving op dit moment. Er is een probleem en dat moet opgelost.
Ik voel de behoefte om iedere dag weer opnieuw naar binnen te gaan en af te stemmen op wat hier de bedoeling van is voor mij. Op die plek voel ik zoveel rust en vertrouwen.
Wat er komt, ik krijg in het moment de inspiratie om te doen wat voor mij het beste is. En vanuit die plek is het niet alleen voor mij het beste maar voor iedereen. Omdat in die plek er geen afgescheidenheid is. Er zijn geen tegenstellingen. Er is verbinding. Er is eenheid. Er is heelheid.
Ik voel de behoefte om iedere dag weer opnieuw naar binnen te gaan en af te stemmen op wat hier de bedoeling van is voor mij. Op die plek voel ik zoveel rust en vertrouwen.
Wat er komt, ik krijg in het moment de inspiratie om te doen wat voor mij het beste is. En vanuit die plek is het niet alleen voor mij het beste maar voor iedereen. Omdat in die plek er geen afgescheidenheid is. Er zijn geen tegenstellingen. Er is verbinding. Er is eenheid. Er is heelheid.
Op momenten dat ik niet in die plek ben, die binnenste laag, dan kan ik de angst voor de verandering wel voelen. Dan gaat mijn buitenste laag praten en begint mijn beschermingsmechanisme te werken.
Het is iedere keer weer een bewuste keuze: waar wil ik zijn?
En die plek, die binnenste laag, die plek van mijn ziel, van mijn essentie, die hebben we allemaal. Misschien hebben we er nog niet zoveel contact mee gemaakt. Maar dat zegt niet dat de plek er niet is.
Wanneer we allemaal deze plek meer kunnen vinden, wat zou er dan ontstaan?
Ja, dat wil ik zo graag meer en meer ervaren.
Ja, ik geloof vanuit het diepst van mijn ziel dat we daartoe uitgenodigd worden.
Juist in deze tijd.
Dus: het is nu de tijd om dit werkelijk te leven.
Iedere dag.
En ja, het is nieuw.
Maar is nieuw niet exact wat we nodig hebben?
Welk steentje kan ik bijdragen hieraan?
Ik wil je dolgraag inspireren hoe je die plek in jezelf aanboort en inzet in je organisatie. Voor jezelf en voor de mensen om je heen.
Ik wil je dolgraag inspireren hoe je die plek in jezelf aanboort en inzet in je organisatie. Voor jezelf en voor de mensen om je heen.
Zodat je daarvan ook weer kunt uitdelen en je organisatie een geweldige plek wordt van verbinding, van connectie, van inspiratie, van moeiteloosheid én van een nieuwe manier van kijken waarmee je impact maakt en bijdraagt aan een nieuwe manier van samenleven. En hoe de buitenkant er dan uitziet? Dat maakt niet eens meer zoveel uit. De binnenkant klopt en de kracht van de natuur die alles draagt, zal dan wel zorgen voor alles wat er nodig is.
Ga je mee op ontdekkingstocht?
Een eerste stap zetten en zien wat je zou kunnen doen in jouw organisatie?
Doe dan de gratis Flow-scan.
In 5 minuten krijg je inspiratie over waarmee je de essentie in je bedrijf kunt aanboren. Voor jezelf en voor elkaar.
Een eerste stap zetten en zien wat je zou kunnen doen in jouw organisatie?
Doe dan de gratis Flow-scan.
In 5 minuten krijg je inspiratie over waarmee je de essentie in je bedrijf kunt aanboren. Voor jezelf en voor elkaar.
Zeg ook YES!
tegen
Flow op alle Fronten
Ik inspireer, leer en begeleid je hoe jij dit kunt ervaren en hoe je ervan kunt uitdelen in jouw organisatie.
Zodat jullie met elkaar heerlijke resultaten behalen.
Zodat jullie met elkaar heerlijke resultaten behalen.
In contact
-
YES!
Evelien van Ommen
Zijdehoenderlaan 164
Barneveld -
hallo@yes-improve.nl
-
06 51 02 84 53
Made with by YES!
© 2022